ام اس
ام اس یک بیماری فلج کننده مغز و نخاع است. اختلال خود ایمنی به بیماری‌هایی می‌گویند که در آن سیستم ایمنی بدن اشتبا‌ها بافت‌های بدن را مورد حمله قرار می‌دهند. کار سیستم ایمنی بدن حمله به باکتری‌های مضر و آسیب رسان‌های خارجی و از بین بردن بیماری است. حالا زمانی که این حمله به بافت داخلی و اصلی بدن بشود آن بافت را به طور کامل نابود می‌کند.. در بیماری ام اس، سیستم ایمنی بدن شروع به حمله به مغز و نخاع می‌کند که دوتا از اجزاء مهم برای کنترل سیستم مرکزی اعصاب هستند و باعث فلج شدن و از کارافتادگی آن‌ها می‌شود. سیستم مرکزی اعصاب با لایه‌ای چربی به نام میلین پوشیده شده زمانی که سیستم ایمنی بدن شروع به آسیب رساندن به این چربی‌ها می‌کند باعث از بین رفتن آن‌ها می‌شود. در این شرایط، انتقال پیام توسط این اعصاب مختل شده و مغز قدرت کنترلی خود بر بدن را از دست می‌دهد. بنابراین بدن کاملا فلج و ناتوان می‌شود.
علائم
نشانه های حسی (احساس سوزن سوزن شدن در دست یا پاها، گزگز یا خواب رفتگی اندام ها) از شایع ترین و نخستین علامت هایی است که در مبتلایان به ام اس بروز پیدا می کند.هنگامی که فرد در معرض گرمای شدید مانند سونا یا حمام بخار قرار می گیرد، این نشانه ها شدت پیدا می کند. به طور معمول ۵۰ درصد از افراد در شروع بیماری ام اس دچار نشانه های حسی هستند و طی پیشرفت بیماری تقریبا تمام مبتلایان به ام اس این نشانه ها را تجربه می کنند.مبتلایان به ام اس هنگامی که از خواب بر می خیزند احساس می کنند که یک غبار جلوی چشمانشان را فراگرفته است که به این عارضه اپتیک نورایتیس اطلاق می شود که در این مشکل یکی از اعصاب چشم انسان دچار التهاب شده و در نتیجه بینایی فرد با اختلال مواجه می شود.از دیگر نشانه هایی که مبتلایان به ام اس از آن رنج می برند می توان به علامت های مخچه ای مانند اختلال در تعادل و صحبت کردن، لرزش دست، سرگیجه های شدید و مزمن، ناتوانی در گرفتن اشیاء و حرکات ناموزون چشمی اشاره کرد که البته شیوع این علائم از میزان پایینی برخوردار است.
اگرچه سازوکار آغازگر پشت صحنه‌ی MS و نیز بازگشت مجدد آن شناخته شده نیست، ولی تاثیر چند دارو در افراد مبتلا مشخص شده است.
درمان
داروهای اینترفرونی: داروهای اینترفرونی (آونکس، بتاسرون، اکستاویا، ربیف، پلگریدی)، باید طی یک تزریق به بیمار داده شوند. فراوانی تزریق دارای دامنه‌ای از یک روز در میان تا یک هفته در میان است. در برخی از بیماران، پس از هر تزریق ممکن است علایم شبه آنفلوآنزا یا برآمدگی‌های پوستی ایجاد شود؛ در برخی بیماران نیز ممکن است علایم افسردگی شدید پدید آید.
گلاتیرامراستات (کوپاکسون): مسیر عمل گلاتیرامراستات با اینترفرون‌ها فرق دارد؛ ولی تصور می‌شود که موجب تعدیل سیستم ایمنی شده و موارد حمله را کاهش می‌دهد.
ناتالیزوماب (تیسابری): ناتالیزوماب یک آنتی بادی مونوکلونال است و تاثیر آن روی بیماران مبتلا به فرم عودکننده-فروکش کننده تایید شده است. به‌علت اثرات جانبی شدید از جمله خطر عفونت شدید مغزی، توصیه می‌شود در مورد بیمارانی که به دیگر محصولات اینترفرونی پاسخ نداده‌اند یا بیماری آن‌ها بسیار فعال است، تجویز شود.
میتوکسانترون (نوانترون): میتوکسانترون یک داروی شیمی درمانی برای سرطان خون یا سرطان پروستات است و نشان داده شده که در درمان MS فرم پیشرونده‌ی ثانویه، پیشرونده-عودکننده و MS عود کننده-فروکش کننده نیز مفید است.